رابطه خودکارآمدی با نگرش دختران نسبت به فعالیت جسمانی و مقایسه آن در مدارس متوسطه دولتی و غیر دولتی

هدف از اجرای تحقیق حاضر بررسی رابطه ی خودکارآمدی با نگرش دختران نسبت به فعالیت جسمانی و مقایسه ی آن در مدارس متوسطه دولتی و غیر دولتی بود. بدین منظور از بین کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه مدارس دولتی و غیر دولتی آموزش و پرورش منطقه 4 شهر تهران با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای 240 نفر دانش آموز (120 نفر از مدارس دولتی و 120 نفر از مدارس غیر دولتی) انتخاب شدند. نگرش دانش آموزان به فعالیت بدنی با استفاده از سیاهه نگرش کودکان به فعالیت بدنی (واعظ موسوی و همکاران) و خودکارآمدی دانش آموزان با استفاده از مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر مورد سنجش قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t مستقل استفاده شد. یافته ها حاکی از وجود رابطه ی مثبت معنی دار بین خودکارآمدی و حیطه های تداوم اجتماعی، پالایش و ریاضت کشی در مدارس دولتی و حیطه های تداوم اجتماعی، زیباشناسی و پالایش در مدارس غیر دولتی بود. بین میزان خودکارآمدی در مدارس متوسطه دولتی و غیر دولتی تفاوت معنی داری وجود نداشت. همچنین تفاوت معنی داری در حیطه های تداوم اجتماعی، سلامتی و آمادگی جسمانی، خطر و هیجان و زیباشناسی در بین دانش آموزان مدارس دولتی و غیر دولتی وجود داشت(05/0? p). همچنین دانش آموزان دختر مدارس متوسطه دولتی در سه حیطه ی تداوم اجتماعی، سلامتی و آمادگی جسمانی و زیباشناسی نسبت به دانش آموزان دختر مدارس متوسطه غیر دولتی نگرش بهتری داشتند و تنها در حیطه ی هیجان و خطر دانش آموزان دختر مدارس متوسطه غیر دولتی نگرش مثبت تری داشتند. با توجه به نتایج تحقیق حاضر می توان مطرح کرد که مسئولین آموزش و پرورش و معلمین ورزش می توانند با فراهم کردن امکان فعالیت بدنی منظم برای دانش آموزان، نگرش و خودکارآمدی آنها را به ورزش و فعالیت جسمانی ارتقاء بخشند.